فصل تازه زندگی آقای خانزاده

بلوغ شخصیت‌ها

آقاخانی را با نقش‌آفرینی‌هایش در مجموعه‌های کمدی تلویزیون شناختیم، اما پس از چند سال پا در وادی کارگردانی گذاشت و به مرور در ساخت سریال‌های خانوادگی که در قصه‌های آنها، مشکلات روز اجتماعی هم سهم بسزایی داشت، توانست خود را در این جایگاه هم ثابت کند و در کارش به بلوغ برسد. شاید اوج آن را بتوان در ساخت سری دوم نون خ و کارگردانی و هدایت همزمان گروه با بازی در نقش اصلی سریال دانست. هرچند قلاب این سریال در فصل اول به توجه مخاطبان متصل شد، اما در فصل دوم با شخصیت‌پردازی‌های دقیق‌تر و تعریف ویژگی‌های بامزه برای هر نقش، جان تازه‌ای گرفت. سه فصل پیشین سریال نون خ که به ترتیب سال‌های ۹۸، ۹۹ و ۱۴۰۰ روی آنتن رفت، غالبا شخصیت‌های مشترک و شخصیت‌پردازی‌های یکسان داشت که به مرور در دل مخاطبان جا باز کردند. البته در این مسیر با توجه به میل بینندگان، پختگی بیشتری هم یافتند. برخی ویژگی‌های شخصیتی‌شان پررنگ‌تر شد و بعضی شخصیت‌های آن هم از حاشیه به متن آمدند و بیشتر مورد توجه قرار گرفتند. در فصل‌های پیشین نون خ شخصیت‌هایی مثل سلمان، کیوان، مهیار، روناک و … به مرور از فصل دوم شخصیت‌پردازی‌های بهتری پیدا کردند و با پرداخت بیشتری در قصه حضور داشتند. یکی از خصلت‌های این سریال که اتفاقا در موفقیت آن دخیل بود، حضور تعداد زیادی بازیگر کردزبان و نه‌چندان چهره برای شبکه سراسری بود که توانستند خود را به عنوان بازیگران توانا ثابت کنند. حضور این افراد به باورپذیری بیشتر قصه کمک کرد، زیرا شناخت بهتری از فضا و همچنین لهجه داشتند؛ ضمنا باعث شد چهره‌های تازه به سینما و تلویزیون معرفی شوند که برخی از آن‌ها همکاری‌شان را با آقاخانی در دیگر آثار ادامه دادند. این ویژگی سریال نشان داد می‌گردد قصه‌ای را در فضایی غیر از تهران و با حضور بازیگران کمتر شناخته‌شده در نقش‌های اصلی، روی آنتن فرستاد که محبوب گردد و خنده بر لب مخاطبان بیاورد.

خندیدن به زندگی

موسیقی این سریال که در متن و تیتراژ هم از فضای موسیقی همان منطقه گرفته شده، مورد توجه قرار گرفته است. در این سریال قطعات مختلفی از موسیقیدانان کرد پخش شد که یکی از معروف‌ترین آن‌ها «هه‌وری لار» و «هرتوم ده وه» از زنده‌یاد حسن زیرک بود.